Artikel in Trouw – 12 augustus 2023
door Eline van Suchtelen

Lees het artikel via deze link, of hieronder.

Roosteraars in de kinderopvang grijpen door personeelstekort in de zomervakantie naar noodoplossingen om kinderen op te vangen. Alles wordt in het werk gesteld om niet te hoeven sluiten.

Laatst nog, was het rooster nét rond, kreeg roosteraar Rowan Pruijsers bij Kober Kinderopvang de melding dat vijf invallers ineens niet konden komen. “Op maandag en dinsdag hadden we toen echt een probleem”, vertelt hij vanuit kinderdagverblijf Prinsentuin in Prinsenbeek bij Breda.

Via noodoplossingen, zoals het samenvoegen van groepen en het schuiven van medewerkers van de ene naar de andere locatie, konden de kinderen toch gewoon gebracht worden.

6,6 duizend vacatures
Door het grote personeelstekort in de sector, waar de vraag naar medewerkers met 6,6 duizend openstaande vacatures nog nooit zo groot is geweest, is het bemannen van de groepen een enorme uitdaging. Zeker in de zomervakantie, als medewerkers zelf ook op vakantie willen.
Bij sommige kinderopvangorganisaties in Nederland vragen locatiemanagers de ouders deze weken om hun kind af te melden omdat de groep anders dicht moet. Ouders moeten geregeld zelf op zoek naar een oplossing.

Het sluiten van groepen omdat er te weinig personeel is heeft Pruijsers dit jaar nog niet veel meegemaakt bij Kober. Ook op deze dag wordt er gewoon buiten gespeeld bij Prinsentuin, waar peuters in de weer zijn met loopfietsjes en een tent. Soms drukken ze nieuwsgierig hun neus tegen het raam van zijn kantoortje.

Zelf invallen
Samen met collega Thea Hooft maakt Pruijsers deze week de roosters van vijf regio’s rondom Breda in de kinderdagopvang, peuteropvang en buitenschoolse opvang (bso). In uitzonderlijke situaties gaat hij zelf op de groep staan. “Ik heb jarenlang op een bso gewerkt, dus dat kan. Het helpt om zelf een dagje in te vallen. Soms zijn collega’s dan net wat sneller bereid om een dagje ergens te werken waar de nood hoog is.”

Invallers zijn onmisbaar geworden in de kinderopvang. Ze zijn wel minder flexibel omdat ze makkelijk ergens anders aan de slag kunnen. “Vroeger kon je op de ochtend zelf nog bellen met de vraag of ze ergens konden werken. Nu willen ze dat langer van tevoren weten. Dat is ook begrijpelijk natuurlijk.”

Hechting
Door het personeelstekort wordt het moeilijker om aan alle kwaliteitseisen te voldoen. Als dat niet lukt gaat Kober in het uiterste geval over tot sluiting van een groep.
De kinderopvang is gebonden aan strikte regels vanuit de overheid, zoals een maximum aantal kinderen per pedagogisch medewerker. Om kinderen goed te laten hechten, is het belangrijk dat ze niet door te veel verschillende mensen worden verzorgd.

Op de babygroepen zijn de regels het strengste. Daar verzorgt een pedagogisch medewerker maximaal drie baby’s. Op de groep met 1 tot 2-jarigen zijn dat maximaal vijf kinderen per medewerker, bij de peuters van 2 tot 4 jaar maximaal acht.

De regels maken het roosteren tot een ingewikkelde legpuzzel. Soms kan het niet anders dan er een beetje vanaf te wijken, zegt collega-roosteraar Thea Hooft. “Het kan zijn dat je voor een periode van twee uur niet aan de eisen voldoet. Daar ga je niet een groep een dag voor sluiten. We vragen ouders ook weleens of ze hun kind bijvoorbeeld een uurtje eerder op kunnen halen.”

Elke dag een vreemd gezicht erbij
Hooft staat naast haar werkzaamheden voor de planning zelf ook nog op de groep als pedagogisch medewerker. Door het personeelstekort wordt het steeds moeilijker om de hoogste kwaliteit te bieden, zegt ze. “Als je kijkt naar hoeveel verschillende medewerkers de kinderen zien, dan schrik ik daar wel eens van. Er zit bijna elke dag wel een vreemd gezicht bij, zeker in de vakantieperiodes.”
Als ouders een extra opvangdag aanvragen, wordt dat pas op het laatste moment toegekend of afgewezen. “We weten soms pas kort van tevoren of de planning rond is. Maar ik heb nog best wat aanvragen kunnen toekennen.”

Bij de peuters van Prinsentuin is het inmiddels bijna tijd om te eten. De kinderen zitten keurig naast elkaar aan tafel, met voor zich een bord boterhammen. “Dat zal lekker smaken, eet maar op, hap, hap, hap”, zingen ze samen met de leidsters.

Vlak voor de lunch krijgt Pruijsers nog een belletje van een collega. Haar groep wordt samengevoegd omdat er maar één baby komt. Of ze geen vrij kan nemen. Pruijsers roostert haar uit. Zo kan het ook.