Het kind leidt, wij volgen

Jij bent vast al bekend met de 6 pedagogische principes van Kober. Wist je dat die grotendeels overeenkomen met de kindgerichte benadering van Reggio Emilia? Op locatie Kasteeltuin werken we er graag mee. Dat betekent dat we goed kijken naar het kind en het volgen in z’n proces. Mirjam Uljee, pedagogisch medewerker bij Kasteeltuin, deelt haar ervaringen.

Een wereld die open gaat!

We zien ze ineens overal in de tuin van onze buitenspeelruimte. Op de blaadjes, in het gras, op boomstammen: larven. Dat wekt natuurlijk de nieuwsgierigheid van peuters. Want wat zíjn het? Waar komen ze vandaan? Even googelen leert dat het om larven van lieveheersbeestjes gaat. Op dat moment gaat er voor de peuters (en voor ons!) een wereld open.

Want zoveel vragen te stellen. Zoveel te ontdekken. Wat eet een lieveheersbeestje? (bladluizen). Hoe hard kan-ie vliegen? (tot wel 60 km per uur!). Hoevér kan-ie vliegen? (soms wel 120 km per vlucht). En hoeveel stippen heeft een lieveheersbeestje? (2 tot 24, afhankelijk van de soort, niet van de leeftijd). De kinderen vragen. Wij volgen hen in hun verwondering. En bieden op basis daarvan materialen en activiteiten aan.

Knippen, plakken, bouwen, verven, lezen, zingen; geïnspireerd door lieveheersbeestjes doen de peuters van alles. Als pedagogisch medewerkers zorgen we dat ze zich op allerlei manieren kunnen uitdrukken. Dat is helemaal in lijn met de pedagogiek van Reggio Emilia. Bij ons zie je dan ook geen voorbedachte knutselwerkjes. Of kleurplaten waarbij kinderen binnen de lijntjes moeten tekenen. Ze bepalen zelf wat ze met het gegeven ‘lieveheersbeestje’ doen.

Wat ben je aan het doen?

Wij helpen ze op weg en vullen hun spel aan waar nodig. Daarbij leggen we het accent op het proces, niet op het eindproduct. ‘Vertel eens, wat ben je aan het doen?’, zeggen we dan (en dus niet: ‘Wat maak je?’ of ‘Wat mooi!’). Ondertussen maken we foto’s terwijl ze in hun flow zitten. Die zijn voor op de groep, als bewijs van wat peuters al kunnen – goed voor hun zelfvertrouwen. Maar ook om elkaar te stimuleren. Kinderen zijn immers elkaars eerste pedagoog, naast de volwassene en de omgeving. Ze leren van en met elkaar. ‘Oh, dus zo kun je óók een lieveheersbeestje tekenen. Laat ik dat eens proberen.’

Tikkeltje chaotisch?

Klinkt het wel erg vrij en een tikkeltje chaotisch, al die peuters die hun eigen gang gaan? Ik kan je zeggen: het is juist super relaxed bij ons op de groep. Kinderen verspreiden zich op een natuurlijke manier in kleine clubjes over de ruimte. En zeker ook over het extra grote atelier. Wij zorgen dat we nabij zijn, kijken mee, begeleiden, vullen aan. Zo zien we het graag. Liever dan dat we één centrale activiteit bedenken waar de hele groep aan mee ‘moet’ doen.

De kinderen zijn dus leidend. Of zoals een collega laatst zei: ‘Ik ben benieuwd waar ze vandaag weer mee komen!’ Hoe treffend. En zijn peuters eenmaal uitgekeken op die lieveheersbeestjes? Dan is er altijd weer iets anders waar ze op aan gaan. Zolang je als pedagogisch medewerker maar genoeg aanbiedt, goed kijkt wat hun nieuwsgierigheid aanwakkert en daarop inspeelt, valt het spel – en dus hun leerproces – nooit stil.

Vragen?

Heb je vragen over de werkwijze bij Kasteeltuin? De pedagogisch medewerkers op de groep helpen je graag verder. Wil je meer informatie over de kindgerichte benadering van Reggio Emilia in het algemeen of de pedagogische principes van Kober? Neem dan contact op met onze afdeling Pedagogiek: [email protected]